مـن و خــدا سـوار یـک دوچرخــه شدیـــم ...
مــن اشتبـــاه کـــردم و جلـــو نشستـــم !!
فرمان دست مـن بـود و ســـر دوراهـی هـا
دلهـره مـرا می گرفت ...
تـــا اینکـــه جایمـان را عـــوض کردیـــم !
حالا آرام شدم و هـر وقت از او میپرسم که کجــا میرویـــم ؟
برمیگـردد و بـا لبخنـد می گویـــد :
" تــــو فقـط ' رِکـــاب ' بــــــزن "

از آن روزی که رفتی تمام پول شارژهایم را سیگار میخرم !

و با خیابان حرف میزنم؛همین طور پیش برود . . .

گوشی ام را هم باید بفروشم و کفش بخرم !

بگیر دست هایم را تا زمستان . . .

از حافظه ی انگشتانم پاک شود !